Czwarty studyjny album Led Zeppelin, znany jako “Led Zeppelin IV”, ukazał się dokładnie 50 lat temu, 8 listopada 1971 roku. “Led Zeppelin IV” uważana jest za jedną z najbardziej wpływowych i najpopularniejszych płyt w historii muzyki. Dzieło będące artystycznym świadectwem Led Zeppelin do dziś inspiruje kolejne pokolenia muzyków. Album okazał się wielkim komercyjnym sukcesem. Wydawnictwo “Led Zeppelin IV” rozeszło się w nakładzie 37 milionów egzemplarzy na całym świecie. W USA płyta pokryła się 24-krotną platyną, co oznacza 5. miejsce w klasyfikacji wszech czasów (na równi z tak zwanym “Białym Albumem” The Beatles). Poza Ameryką, krążek zdobył podwójny, diamentowy status w Kandzie, 9-krotną platynę w Australii, 6-krotną platynę w Wielkiej Brytanii czy podwójną platynę we Francji. “Led Zeppelin IV” dotarło również na szczyt list sprzedaży w UK, Kanadzie i Holandii. Materiał powstawał zimą 1970 roku, najpierw w Island Studios w Londynie, a następnie w przerobionym na studio wiejskim domu w Hampshire, gdzie Led Zeppelin wykorzystali mobilny sprzęt The Rolling Stones. Za realizację odpowiadał Andy Johns, który czuwał też przy “Led Zeppelin II” i “Led Zeppelin III”. – Bardzo podobał mi się pomysł, że przenosimy się do Headley Grange i używamy przenośnego sprzętu – wspomina Jimmy Page. – To pozwalało nam skupić się wyłącznie na muzyce. – Było w tym sporo eksperymentowania – przyznał John Paul Jones. – Po raz pierwszy tak naprawdę mieszkaliśmy razem. Wcześniej było studio, hotel, studio, hotel. Nigdy nie mieszkaliśmy w miejscu, w którym też nagrywaliśmy. Była to dla nas nowa sytuacja i myślę, że dobrze na nas wpłynęła. W domu był wielki pokój z dużym kominkiem, gdzie rozstawiliśmy sprzęt. Można więc było po prostu samemu zacząć coś robić albo gdy ktoś akurat się pojawił, zacząć spontaniczną jam session. W pewien sposób cały czas tworzyliśmy muzykę i jak widać, całkiem nieźle nam wyszło. Niecodzienne (jak na tamte czasy) podejście, zapewniło muzykom przestrzeń, kreatywną wolność i inspirację. – Siedziałem koło Jimmy’ego przy kominku w Headley Grange – opowiada o powstaniu klasyka “Stairway To Heaven” Robert Plant. – Napisał sekwencję akordów i mi ją zagrał. Ja siedziałem z kartką i ołówkiem i nagle po prostu zacząłem pisać słowa. Z perspektywy czasu myślę, że po prostu przysiadłem się do niego w odpowiednim momencie. Zespół wykorzystał również niezwykłą akustykę posiadłości. John Bonham nagrywał bębny do “When The Levee Breaks” w hallu, z mikrofonami zwisającymi ze schodów. Te jedne z najsłynniejszych perkusyjnych dźwięków były później samplowane przez Beyoncé, Beastie Boys, Massive Attack, J. Cole, Björk czy Eminema. Po zakończeniu podstawowych utworów, zespół wrócił do Londynu, by zarejestrować “Stairway To Heaven” i dodatkowe partie w Island Studios. Później Jimmy Page zabrał materiał do Los Angles, gdzie miksowany był w Sunset Sound. Na ostateczne miksy album wrócił do Island Studios. Jednym z ważnych elementów “Led Zeppelin IV” była okładka z czterema symbolami, z których każdy reprezentował konkretnego członka zespołu. – Była taka wspaniała książka z różnymi znakami i symbolami – opowiada John Paul Jones. – Każdy z nas wybrał więc sobie swój symbol. Ja i Bonzo wybraliśmy znaki, które były swoimi graficznymi przeciwieństwami, a Robert i Jimmi zaprojektowali swoje. Każdy z nich miał swoje znaczenie. Kolejnym niecodziennym posunięciem było wydanie płyty bez żadnego tekstu z przodu ani z tyłu okładki – bez nazwy zespołu, bez tytułu. Była to rekcja na kiepskie recenzje poprzedniego albumu i koncertów w niektórych amerykańskich pismach. – Pomyśleliśmy, że ciekawe będzie wydać płytę bez żadnej informacji i sprawdzić, jak się będzie sprzedawać – wyjaśniał Page. – Okładka dla każdego może mieć inne znaczenie – tłumaczył John Bonham przy okazji premiery “Led Zeppelin IV”. – Dla mnie oznacza: “wolałbym mieszkać w starym domu niż w bloku”. Moim zdaniem to najlepszy album, jaki nagraliśmy. Uwielbiam go. Każda z naszych płyt była inna, ale ta uważam jest najlepsza.

LED ZEPPELIN ( ilość produktów: 17 ) Led Zeppelin - płyty winylowe, płyty CD i merch Powstały w 1968 roku w Londynie zespół do dziś uchodzi za jeden z najważniejszych, a dla wielu najważniejszy zespół w historii rocka! Inspirowali i nadal inspirują artystów od Soundgarden po Madonne, czy Lady Gage. Do dziś dnia zespół sprzedał prawie 300 milionów płyt na całym świecie. Grupa działała prężnie do 1980 roku. Niestety śmierć Johna Bonhama, czyli perkusisty zespołu zakończyła dalsze istnienie kapeli. Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones oraz wspomniany Bonham jako Led Zeppelin zostawili po sobie 9 studyjnych albumów. Kultowa I, II, III czy IV, ale tak naprawdę każdy z ich albumów to inna historia, inne przeboje, inne numery, które zmieniły oblicze muzyki rockowej na zawsze. Panowie działali okazjonalnie jako Led Zeppelin grając koncerty, ale też nie trasy, lecz bardziej były to pojedyńcze występy. Najbardziej gorąco przyjętymi były dwa koncerty w 2007 roku. Tak jak w przypadku innych występów za perkusją zasiadł syn oryginalnego perkusisty, czyli Jason Bonham. Zapisem tych występów jest album koncertowy oraz DVD "Celebration Day". Każdy kto to widział czy słuchał wie, że pomimo swoich lat są nadal w mega formie. Jeśli chcecie uzupełnić braki w swojej dyskografii Led Zeppelin to zapraszamy Was do naszego sklepu gdzie znajdziecie płyty winylowe oraz płyty cd Zeppelinów w rewelacyjnych cenach. Do zobaczenia! #winylownia - obserwuj nasz instagram

First Three Albums Newly Remastered By Jimmy Page, Each With An Additional Disc Of Previously Unreleased Companion Audio Multiple CD, Vinyl, And Digital Formats,Including Limited Edition Super Deluxe Boxed Set, Available June 3 John Bonham, John Paul Jones, Jimmy Page and Robert Plant came together in 1968 as Led Zeppelin. Over the next decade, the band would become one of the most influential

07 marca, 2019 Kategoria: Rock Radomir Wasilewski Ukazaniu się tego albumu towarzyszył spory niepokój fanów Led Zeppelin. Po eksperymentalnej "trójce" nikt nie był pewien, czy grupa będzie dalej eksplorować folkowe, akustyczne tereny i jeszcze bardziej eksperymentować czy też wróci do dominującego na pierwszych dwóch albumach cięższego rocka. Jak się miało okazać, muzycy wybrali rozwiązanie pośrednie i na swojej czwartej płycie pokazali się zarówno od strony klasyczno-czadowej, jak i bardziej bardziej eksperymentalnej, w tym także w obszarach nie penetrowanych we wcześniejszych latach. Po raz kolejny grupa zapisała się w historii muzyki rockowej, nagrywając swój najbardziej znany i powszechnie ceniony utwór. Wszyscy, którzy lubią sobie ostre i hardrockowe oblicze Led Zeppelin, "IV" mogą kupować w ciemno. Zespół wrzucił tu także trochę cięższych kompozycji, opartych na przesterowanym brzmieniu gitary Jimmy'ego Page'a (podobnie jak w przypadku "III" dużo czystszym i mniej chropowatym niż na "I" i "II"), technicznych solówkach, zawodzeniu i krzykach Roberta Planta oraz ciężkiej, połamanej grze sekcji rytmicznej. I podobnie, jak na pierwszych dwóch płytach, również "czwórka" nie samym hard rockiem stoi, ale i sporą różnorodnością, balansującą między różnymi odcieniami i barwami muzyki rockowej, bluesa oraz folkowych wstawek - o wiele liczniejszych niż na pierwszych dwóch albumach. Obok prostych, dynamicznych, rockowych petard i akustycznych wyciszaczy, znaleźć tu można długie i rozbudowane kompozycje, wśród których znajduje się powszechnie znane "Stairway to Heaven". Muzycy - zwłaszcza Jimmy Page i Robert Plant - pokazują się z jak najlepszej i charakterystycznej dla siebie strony. Nie dziwi więc fakt, że w różnorakich zestawieniach mówi się o nich jako najlepszym gitarzyście i najlepszym wokaliście w historii muzyki rockowej. Ciekawym i urozmaiconym sposobem gry na perkusji popisuje się też John Bonham, który przy ostrzejszym repertuarze mocniej szaleje za garami. Brzmienie wzbogacają bogate partie klawiszy, organów, harmonijki ustnej czy fletu. Podobnie, jak to miało miejsce na "trójce", także tutaj muzyka została oprawiona bardzo dobrym, czystym i wielobarwnym brzmieniem, mocno odbiegającym od stereotypowego obrazu produkcji rockowych płyt z początku lat siedemdziesiątych. Początek albumu jest niewątpliwie prezentem dla wszystkim fanów rockowego oblicza Led Zeppelin, bo zawiera dwie najcięższe i najostrzejsze kompozycje. Najpierw w postaci powolnego i bujającego "Black Dog" z wyraźnymi wokalizami Planta, w czasie których muzyka się wycisza (ten patent wykorzystał później choćby Iron Maiden w takich utworach jak "Hallowed Be Thy Name" i "The Trooper"). Póżniej następuje prosty, szybki i czadowy "Rock and Roll", nawiązujący stylem do takich klasyków, jak "Paranoid" Black Sabbath czy "Highway Star" Deep Purple - kompozycji tworzących wręcz ekstremę muzyki rockowej na początku lat siedemdziesiątych. "The Battle of Evermore", nagrana z gościnnym udziałem wokalistki Sandy Denny to akustyczny, klimatyczny przerywnik, nagrany bez udziału perkusji, kontynuujący folkowe doświadczenia trzeciej płyty Zeppelinów. Spokojnie i klimatycznie (głównie dzięki delikatnym brzmieniom fletu) jest też początkowo w epickim "Stairway to Heaven", który później rozwija się najpierw w dostojną, bardzo dojrzale zaśpiewaną balladę i wreszcie w ostry czad, wzbogacony kapitalną gitarową solówką. Taki schemat kompozycyjny (od spokoju do ciężaru i agresji) stanie się wzorem dla wielu ballad rockowych i metalowych, tworzonych przez tak topowe grupy, jak Metallica czy Guns N' Roses. "Misty Mountain Hop" to powrót do dynamicznych, rockowych klimatów, podanych jednak inaczej niż na początku płyty, bo z lekko schowanym brzmieniem gitary, za to wyciągniętymi na pierwszy plan aranżacjami klawiszy i organów. Najbardziej zaskakuje "Four Sticks" - kompozycja o plemiennym rytmie, wzbogacona ciężkim gitarowym brzmieniem i przez to stanowiąca pierwowzór dla twórczości takich zespołów, jak Tool, Neurosis czy Soulfly. Kolejnym akustycznym, prostym utworem o folkowym zabarwieniu (znów bez udziału perkusji) jest "Going to California", po którym następuje dalsza prezentacja nowego oblicza Led Zeppelin w postaci "When the Levee Breaks". Tę powolną i ciężką pieśń oparto na wyrazistym, monotonnie wybijanym rytmie, schowanym brzmieniu gitary i bluesowym klimacie, tworzonym głównie przez sola harmonijki ustnej oraz popisy wokalne Roberta Planta. "IV" to bez dwóch zdań jedna z najlepszych płyt w dorobku Led Zeppelin i to nie tylko ze względu na obecność "Stairway to Heaven". Po raz kolejny Brytyjczykom udało się stworzyć wielowątkowy, bardzo ciekawy muzycznie album, w którym ciężar i moc ognistego, rockowego brzmienia świetnie się dogadują z folkowym klimatem oraz ciągotami do eksperymentowania i szukania nowych pomysłów na muzykę. Nie jest to przy tym tak proste i przystępne granie, jak mogłoby się wydawać. Szczególnie z percepcją drugiej połowy płyty początkowo słuchacz może mieć problemy, bo te kompozycje nie są tak oczywiste i chwytliwe, jak na wcześniejszych albumach. Tworzy to jednak obraz krążka bardzo wartościowego i po raz kolejny inspirującego przyszłe pokolenia muzyków rockowych. Dlatego też nie wypada go nie znać. Artysta: Led ZeppelinTytuł: IVWytwórnia: AtlanticRok wydania: 1971Gatunek: Hard RockCzas trwania: 42:20 Ocena muzyki Nagroda Poprzedni Następny Mieszcząca się w malowniczym miasteczku Soissons w północnej Francji firma Triangle istnieje na rynku audio od ponad 35 lat, jednak nigdy nie udało jej się przebić do sprzętowego mainstreamu. Wydaje... Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem zdjęcia gramofonów MoFi Electronics, pomyślałem, że jest to kolejna kolaboracja mająca przyciągnąć melomanów, którzy niekoniecznie znają się na sprzęcie stereo, a pod płaszczykiem ciekawego wzornictwa... Audiofile uwielbiają piękne, oryginalne i, niestety, zwykle bardzo kosztowne urządzenia służące do odtwarzania muzyki. Wykonane z niesamowitą precyzją gramofony, potężne wzmacniacze lampowe, ogromne kolumny, grube kable - to wszystko kojarzy... nCeY2.

4qocwn9b6f.pages.dev/33

4qocwn9b6f.pages.dev/211

4qocwn9b6f.pages.dev/147

4qocwn9b6f.pages.dev/379

4qocwn9b6f.pages.dev/169

4qocwn9b6f.pages.dev/302

4qocwn9b6f.pages.dev/189

4qocwn9b6f.pages.dev/126

4qocwn9b6f.pages.dev/106

led zeppelin iv okładka